Afterlives of Sacrifice

Judaism and the Christian Imagination, 1500–1800

Volgens het ene verhaal heeft het christendom het jodendom vervangen, de wet vervangen en in plaats daarvan iets nieuws gecreëerd. In een ander geval is het jodendom nooit verdwenen en bleef het zelfs in de meest intieme ruimtes van het christelijke leven eeuwig irriterend. De twee verhalen kruisen elkaar in het offer: de kruisiging is zowel het laatste offer als het offer dat steeds wordt herhaald in de christelijke sacramenten. Voor christenen heeft het offer – net als het jodendom zelf – een soort schaduwleven gehad, zowel in hun vernietiging als in hun voortbestaan. Prof. Sheehan reflecteert op dit schaduwleven, met bijzondere aandacht voor de twee eeuwen na de Reformatie. Toen christenen hun onderlinge strijd voerden over de aard van het christendom zelf, werd het offer – in de eucharistie, in de liturgie, in de nieuwe heiligen die door de godsdienstoorlogen werden vereerd – een vluchtige zone van onderscheid, waarin christenen en joden, orthodoxen en ketters, martelaars en criminelen, een angstaanjagende nabijheid veronderstelden. De manier waarop ze uiteen dreven en waarop ze nieuwe grenzen definieerden, zou blijvende gevolgen hebben voor de voorstelling die het christendom van de Joden en van zichzelf maakt.

Jonathan Sheehan is professor in de vroege moderne Europese geschiedenis aan de Universiteit van Californië, Berkeley. Samen met Dror Wahrman, is hij co-auteur van Invisible Hands: Self-Organisation and the Eighteenth Century (Chicago, 2015). Zijn vorige boek, The Enlightenment Bible: Translation, Scholarship, Culture (Princeton, 2005), won de George Mosse-prijs van de American Historical Association en was Choice Outstanding Academic Title. Zijn recente artikelen verschenen in het Journal of Modern History, Representations, Prooftexts, Journal of the History of Ideas en Past and Present. Hij werkt momenteel aan een project over offer en theologie in de vroegmoderne tijd.